و امام صادق(ع) فرمود:
هرگز خدا عبادت نگردیده به مانند بَداء(یعنی قبول نمودن بداء از مهمترین عبادات است).
و علامه ی مجلسی فرموده است که:
از روایات اهل بیت (ع) چنین استفاده می شود که خدای متعال دو گونه لوح دارد،
یکی لوح محفوظ است،
و دیگری لوح مَحو و إثبات است،
و معنای بداء محو اثبات نمودن آن لوح است،
مثلا در لوح محو و اثبات نوشته شده است که فلانی سه سال از عمرش باقی است ولی اگر
صله ی رحم کند یا صدقه بدهد عمر سه ساله اش مبدّل به سی سال می شود، و یا بر عکس
فلانی سی سال عمر دارد ولی اگر صله ی رحم نکند و به مردم ظلم کند عمر سی ساله اش
کوتاه می شود و با این تغییر حالات، لوح محو و اثبات تغییر می کند،
و چون ما از وضع خودمان بی خبر هستیم فلذا وظیفه داریم حالت دعا و تضرّع و احسان و انفاق
و صله رحم داشته باشیم تا خداوند دفتر لوح ما را به خوبی رقم زند،
گرچه خدای متعال در علم خودش می داند که من و شما چه مسیری را انتخاب می کنیم، آیا اهل
صله ی رحم هستیم یا نه، آیا اهل ظلم وستم هستیم یا نه؟ و نتیجه ی عملکرد ما را در لوح
محفوظ خود به صورت دقیق ثبت نموده است. ولی چون ما از آن لوح و از این لوح بی خبریم حالت
رجاء و امیدواری به ما دست می دهد و چه بسا آن شخصی که شقاوتمند است بخاطر امید به
فضل و رحمت خدا ، برگردد و سعادتمند شود، و لوح مقدرات ما، الآن در دست امام زمان (عج)
است و یا اینکه در شبهای قدر به دست او سپرده می شود،
زیرا او امام مبین است که خدای تعالی می فرماید:
و می تواند در پرونده های ما دست ببرد و کم و زیاد کند(سوره یس آیه 12)،
و آیاتی که نظیر این آیه است که می فرماید:
بعد از محو و اثبات ها که اجل حتمی مقرر شد،
دیگر ساعتی جلو و عقب ، و تقدیم و تأخیر نمی شود. منافات با مطالب گذشته ندارد.
منبع: کتاب سرگذشت روح از ابتدای خلقت تا قیامت
نظرات شما عزیزان: